We zagen de bui al hangen. Eerst in Spanje en Italië, het kwam steeds dichterbij. Na de eerste besmettingen in Duitsland ging het snel. Halverwege maart ging ook Duitsland in lockdown en moesten ook wij onze deuren sluiten voor toeristen. We mochten alleen open voor zakelijke reizigers, maar die waren er nauwelijks.
Nu hebben wij een typisch seizoenbedrijf en verdienen dus in de zomer genoeg om de winter door te komen en wat overblijft investeren we weer in het hotel. Normaal gesproken begint het dan vanaf maart weer langzaam drukker te worden en wordt de bijna lege kas weer aangevuld. Dit jaar gebeurde dat dus niet en dat dat zorgde voor de nodige zorgen en stress.
De overheidssteun was daarbij een druppel op de gloeiende plaat, maar heeft er ons de eerste maanden doorheen gesleept. Voor de rest was het afwachten tot we weer wat mochten doen.
Om toch wat te doen te hebben zijn we maar begonnen te klussen. We hadden bouwmateriaal genoeg, want dat hadden we vorig jaar al ingekocht.
Het eerste project was het poortje op de hoek van het pand. Vroeger zat hier een ingang naar restaurant "Eifel Keller" dat hier in de kelder zat.
Later werd deze ingang dichtgemetseld omdat op de plek van het restaurant een zwembad moest komen en de ingang niet meer nodig was.
Dit Poortje hadden we een paar jaar geleden weer open gemaakt en de gaten waar de deuren hadden gezeten hadden we dichtgetimmerd met hout.
Nu wilden we de deuren weer terugplaatsen zodat hier weer een ingang naar kelder zou komen en een ingang naar de toekomstige buffetruimte.
De oude gaten waren echter te klein voor de nieuwe deuren en deze moesten we eerst groter maken. Een vies en tijdrovend karwei, maar tijd hadden we nu genoeg.
Voor de ingang naar de buffetruimte hadden we een nieuwe deur gekocht.
Voor de deur de kelder in hebben we de deur naar de serre gerecycled.
Deze serre hadden we een paar jaar geleden al afgebroken en deze deur had hier geen nut meer. Sterker nog, hij kwam inmiddels uit in de border.
Nu moest de hele zaak nog mooi afgewerkt worden. Met een nieuw plafond en dezelfde tegels als op het terras op de vloer zag het er al een stuk beter uit.
De muren hebben we afgewerkt met vakwerk, zodat we een geheel hebben met de bovenkant van het gebouw.
Weer een klus geklaard.
Vlak voor de lockdown hadden we al de nieuwe ramen besteld voor beneden (hadden we het geweten...). Die konden we nu wel mooi inbouwen, want die houten plaat was ook geen gezicht.
De rest van het gat van de deur hebben dichtgemetseld met originele stenen die nog achter in de tuin lagen. Het was een heel gepuzzel om de juiste stenen bij elkaar te zoeken, maar het is uiteindelijk gelukt.
Nu nog een nieuwe vensterbank en voilá..
Gut wie neu.
Niemand die het meer ziet.
De lockdown was nog steeds in volle gang en we hadden nog genoeg materiaal, dus zijn we maar naar binnen gegaan. Eerst de toekomstige nachtingang en het trappenhuis maar afwerken. Het halletje van de toekomstige nachtingang was veertig jaar afgesloten geweest en was wel toe aan een opknapbeurt.
Ook het trappenhuis zag er niet uit en heeft een opknapbeurt gekregen.
Aan de afwerking zijn we niet toegekomen, want inmiddels is duidelijk dat we binnenkort weer open mogen gaan.
